Ale z tego co udało mi się wyczytać, handel był podstawą.
W okresie średniego państwa (ok. 2133 - ok. 1786 r. p. n. e) objął Mezopotamię, Morze Egejskie i Azję mniejszą.
Rozwijające się rybołówstwo wpływało na poprawę sytuacji ekonomicznej państwa.
Na brzegach Nilu powstawały rozlewiska tworząc mokradła. Rozwijały się tam trzciny, rosły gaje papirusowe, kwiaty i inne rośliny wodne. Obszary te zamieszkiwała ludność trudniąca się myślistwem i rybołówstwem, jednak głównym bogactwem był papirus. Łodygi służyły do budowy szałasów, do wyrabiana sznurów, klatek, koszy i mat. Papirus umożliwiał wytwarzanie podstawowego materiału do cichych i lekkich łodzi rybackich. Wszystkimi tymi rzeczami można było można było handlować.
Egipt ubogi w złoto, miedź i drewno na pewno dbał o sprawnie działający handel. Z Nubii sprowadzano różnorodne produkty a także zwierzęta. Na początku był to handel wymienny, lecz z czasem faraonom przestało chodzić o zwykłą wymianę, ale o podbicie Nubii.
Wzdłuż biegu Nilu bardzo dynamicznie rozwijał się handel. Nawiązano stosunki handlowe z kupcami wschodniego regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu. Aby przejąć kontrolę nad transakcjami Egipcjanie podbili znaczną część Nubii i zbudowali tam warownie dla armii okupujących nowe terytorium. Rosnące obroty handlowe i pokój powiększyły bogactwo i przyczyniły się do rozkwitu sztuk pięknych rzemiosła i literatury.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz