Porównanie religii na terenie Mezopotamii dawniej i dziś

Dawniej w Mezopotamii wierzono i wyznawano wielu bogów.  Każdy z nich zajmował się inną dziedziną. Tamtejsi bogowie nie byli wszechwiedzący ani wszechmogący, ale byli nieśmiertelni i o wiele bardziej potężni od normalnej ludności.  Przykładami Bogów są:

                                                               •Anu - Bóg nieba

                                                               •Adad – Bóg burzy

                                                               •Nidaba – Bogini mądrości

                                                               •Ninurta – Bogini wojny i myślistwa

                                                               •Dumuzi – Bóg odradzającej się przyrody

                                                               •Aszur – Bóg wojny                                                    

                Dziś na terenie Mezopotamii wyznaje się Islam,  katolicyzm oraz Judaizm.

ISLAM  - Jest to wiara polegająca na wyznawaniu jednego Boga. Jest drugą pod względem ilości wyznawców religią. Świętą księgą jest Koran, na której opiera się religia.

       

KATOLICYZM – Podobnie jak Muzułmanie chrześcijanie wierzą w jednego Boga. Religia opiera się na Świętej księdze jaka jest Biblia. Jest to największa religia na świecie. Katolicy wierzą w Jezusa Chrystusa Syna Bożego uważanego za zbawiciela. Według Biblii wyznawanie religii dawnej Mezopotamii jest grzechem.

JUDAIZM -  Wyznawany jest jeden Bóg. Opiera się na pięcioksięgu czyli pięciu pierwszych księgach starego testamentu.

                                              

                Różnicą jest to, że dawniej istoty boskie poruszały się po ziemi prowadząc ludzki tryb życia, zaś dziś znajdują się gdzieś w przestrzeni będąc niezauważalnymi dla ludzi. Różnią się również ilością wyznawanych bóstw. Kiedyś każdy Bóg miał swoją dziedzinę i przynależność, którą rządził. Dziś jest jeden Bóg odpowiedzialny za wszystko. 

Źródła z których korzystałam:

 - http://pl.wikipedia.org/wiki/Judaizm

-http://pl.wikipedia.org/wiki/Katolicyzm

-http://pl.wikipedia.org/wiki/Islam

-http://pl.wikipedia.org/wiki/Religia_Mezopotamii

System społeczny w Egipcie i Mezopotamii teraz

Egipt

Zgodnie z konstytucją z 1971 r., zmodyfikowaną w roku 1980, ustrojem politycznym Egiptu jest republiką prezydencką z systemem wielopartyjnym.

Głową państwa jest prezydent. Jego kandydaturę wysuwa Zgromadzenie Ludowe (parlament), a zatwierdzają obywatele na 6-letnią kadencję w głosowaniu powszechnym. Liczba kadencji jest nieograniczona, a prezydent ma szerokie uprawnienia w zakresie władzy wykonawczej i ustawodawczej. Mianuje jednego lub więcej wiceprezydentów, premiera, Radę Ministrów i 1/3 składu Rady Konsultatywnej (organ doradczy). 

Mezopotamia

Teraz na terenie dawnej Mezopotamii leżą między innymi: Syria, Iran, Irak, Arabia Saudyjska. W Syrii i Iraku trwa wojna domowa. Zgodnie z konstytucją z 1979 Iran jest republiką islamską. Najwyższy autorytet i władzę w państwie ma przywódca religijno-polityczny, którym musi być wysoko utytułowany teolog muzułmański. W Arabii Saudyjskiej panuje monarchia dziedziczna, rząd powoływany przez króla, Zgromadzenie Doradcze nominowane przez władze, istnieją plany częściowo wolnych wyborów do samorządu terytorialnego i parlamentu; duża rola rodziny królewskiej.

Porównanie i przyczyny zmian

W Egipcie władca był traktowany jak bóg, jak święty człowiek, dzięki któremu lud miał kontakt z bóstwami. Teraz prezydent rządzi państwem i nie jest tak czczony jak za dawnych czasów faraonowie. W Mezopotamii najbiedniejsi mieli najgorsze życie. Teraz na terenach państw Mezopotamii sytuacja jest zróżnicowana. Od dyktatury w Syrii i Iraku, poprzez islam w Iranie i monarchię w Arabii Saudyjskiej. Przyczyną zmian mogło być coraz bardziej powszechne wykształcenie. Coraz więcej ludzi umiało czytać, pisać i było świadome swojej wartości. Niższe warstwy społeczne z czasem zdobyły wykształcenie. Na zmianę systemu mogły działać także wyniszczające wojny. Na Egipt najechał Rzym w 30 r. p.n.e. cesarz August pokonał ostatnią z władczyń egipskich, Kleopatrę VII i wcielił jej państwo jako prowincję cesarską do imperium rzymskiego. Po 395 schrystianizowany Egipt znalazł się w granicach cesarstwa wschodniorzymskiego, następnie przejęło je Bizancjum. Wyniszczający wpływ w północnej części Mezopotamii miały liczne wojny persko-rzymskie i persko-bizantyjskie. Z kolei w miastach południowej Mezopotamii (Uruk, Kisz), wykopaliska archeologiczne ukazują liczne ślady rezydencji sasanidzkich władców. Perskie panowanie w Mezopotamii zostało zlikwidowane przez Arabów w połowie VII wieku (651). Liczne bitwy i podbijanie przez wiele państw spowodowały powolny upadek tych cywilizacji i utratę znaczenia na arenie międzynarodowej.

---------------------------------

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ustr%C3%B3j_polityczny_Egiptu

http://pl.wikipedia.org/wiki/Syria#Demografia

http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/4574327/iran-ustroj-polityczny.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Arabia_Saudyjska

http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Egipt-Historia;4201799.html

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mezopotamia#Mezopotamia_pod_obcym_panowaniem_-_od_Achemenid.C3.B3w_do_Sasanid.C3.B3w

System społeczny w Egipcie i Mezopotamii dawniej

Struktury społeczne w obydwu cywilizacjach były bardzo podobne, na czele stał władca, następnie byli kapłani, urzędnicy, kupcy, rzemieślnicy, chłopi.

Egipt

Władca w starożytnym Egipcie nazywany faraonem, był jedynym pośrednikiem miedzy światem ludzi i bogów, ponieważ łączył w sobie zarówno naturę ludzką jak i boską. Był uważany za syna boga Re, człowieka, który po śmierci zjednoczy się z Ozyrysem. Faraon uosabiał to, co Egipcjanie nazywali Maat, czyli sprawiedliwość, porządek i harmonię. Początkowo faraon był właścicielem całego państwa, a co za tym idzie całej ziemi w Egipcie. Miał także prawo do decydowania o wszystkim, co dotyczyło państwa.

 Następną ważną grupą społeczną w starożytnym Egipcie byli kapłani. Należy jednak pamiętać, że nie tworzyli oni jednolitej warstwy. Każdy z nich służył określonemu bogu, a także był związany z konkretną świątynią.

Niżej w hierarchii społeczeństwa Egiptu byli urzędnicy. Najwyższą warstwę stanowili tak zwani nomarchowie, czyli urzędnicy administrujący w poszczególnych okręgach w państwie, tzw. nomach. Z biegiem czasu ich znaczenie jeszcze bardziej wzrosło. Pozostali urzędnicy byli wewnętrznie zhierarchizowani, pełnili funkcje administracyjne i sadownicze. By przynależeć do tej grupy musieli być wykształceni przynajmniej w minimalnym zakresie.

Pod urzędnikami w strukturze społecznej starożytnego Egiptu umieścić należy ludność miejską. Byli to przede wszystkim kupcy, rzemieślnicy i wszelkiego rodzaju służący. Zarówno kupcy jak i rzemieślnicy byli wewnętrznie zróżnicowani pod względem majątkowym, ale jednocześnie płacili podatki na rzecz państwa. Służba pozostawała do dyspozycji dworu faraona i możnych rodów arystokratycznych.

Osobną grupę stanowili żołnierze. Elitą armii egipskiej byli wojownicy powożący rydwanami. Wywodzili się oni przede wszystkim z rodów arystokratycznych. Armia składała się z głównie z wolnych Egipcjan, a od II tysiąclecia p.n.e. uległa uzawodowieniu.

Ziemie w Egipcie uprawiali chłopi. Oddawali oni część plonów każdorazowemu posiadaczowi gruntu, bądź urzędnikom faraona. Ponadto chłopi zobowiązani byli do prac nawadniających i innych organizowanych przez państwo.

Najniżej w hierarchii społecznej starożytnego Egiptu znajdowali się niewolnicy. W państwie faraonów było ich stosunkowo niewielu. Pochodzili z reguły spoza Egiptu, głównie z Palestyny, Syrii, czy z wnętrza Afryki. Stanowili cenną część łupów wojennych.

Mezopotamia

W świetle paragrafów Kodeksu Hammurabiego możemy sobie wyobrazić jak wyglądało społeczeństwo państwa babilońskiego. Było ono podzielone na klasy – wolnych, pośrednich i niewolników. Niewolników dostarczały liczne wojny, a ponadto praktykowana też była niewola za długi. Ta klasa społeczna była najgorzej traktowana przez przepisy prawne Kodeksu. O surowości kary w kodeksie decydowała przynależność do określonego stanu społecznego. Wyższe kary spotykały ludzi niżej urodzonych. Scentralizowanie państwa przez Hammurabiego bardzo korzystnie wpłynęło na rozwój gospodarki. Obok wielkiej własności ziemskiej istniała także własność królewska. Z niej władca wydzielał liczne parcele (tzw. pola żywienia) przeznaczone dla różnej kategorii pracowników, dla administracji czy służby pałacowej. Część ziemi królewskiej była oddawana chłopom, w dzierżawę, którzy zostali zobowiązani do płacenia z niej daniny. W państwie Hammurabiego stosowano także kolonizację wojskową. Król nadawał ziemię osobom bezrolnym w zamian za służbę wojskową.

Źródła:

http://historia.na6.pl/struktury_i_organizacje_spoleczenstwa_egiptu

http://pl.wikipedia.org/wiki/Staro%C5%BCytny_Egipt#Armia

http://historia.na6.pl/organizacja_panstwa_babilonskiego

Porównanie języka używanego w starożytnej Mezopotamii i Egipcie- Egipt

Język starożytnego Egiptu:

Mieszkańcy Egiptu porozumiewali się w różnych okresach, różnymi językami.

•   archaiczny język egipski  – okres wczesnodynastyczny

•   język staroegipski – 3180-2240 p.n.e.

•   język średnioegipski (zw.klasycznym)  – 2240-1990 p.n.e./394 n.e.

•   język nowoegipski  – 1573-715 p.n.e.

•   Język demotyczny  – XXVI dynastii-450

•   Język koptyjski – od czasów rzymskich (obecnie tylko język liturgiczny)

Archaiczny język egipski:

Archaiczny język egipski jest to odmiana starożytnego języka egipskiego używana w okresie wczesnodynastycznym. Pochodzą z niego najwcześniejsze teksty zapisane hieroglifami. Pierwsze inskrykpcje w tym języku datowane są na około 3400 p.n.e

Język średnioegipski:

Język średnioegipski – język używany przez starożytnych Egipcjan w Pierwszym Okresie Przejściowym i Średnim Państwie, zwany również egipskim klasycznym. W tekstach religijnych i literackich, a także w monumentalnych inskrypcjach używany był do końca Okresu Rzymskiego.

Język nowoegipski:

Język nowoegipski – język potoczny używany przez starożytnych Egipcjan w Nowym Państwie i Trzecim Okresie Przejściowym. Znany jest przede wszystkim z zapisów w dokumentach prywatnych, jego ślady odnajdywane są również sporadycznie w tekstach literackich i inskrypcjach monumentalnych.

Język demotyczny:

Demotyka  – nazwa zarówno odmiany pisma wywodzącego się z regionalnego wariantu hieratyki stosowanej w Dolnym Egipcie w Trzecim Okresie Przejściowym, jak i ówczesnego potocznego języka zapisywanego tym pismem używanego w Starożytnym Egipcie. Pismo demotyczne było używane dla celów administracyjnych, handlowych, do pisania korespondencji, aktów prawnych, a także celem sporządzania podręcznych notatek.

Język koptyjski:
Język koptyjski – potomek języka staroegipskiego, ostatnia faza rozwojowa języka egipskiego. Do jego zapisu używano pisma alfabetycznego zapożyczonego od Greków. Ponieważ jednak w języku koptyjskim istniały głoski nieistniejące w grece, twórcy alfabetu koptyjskiego zapożyczyli z demotyki siedem znaków.

Nie istniał jeden literacki język koptyjski: teksty pisano w pięciu różnych dialektach. Najważniejsze z nich to:

•   saidzki (sahidycki) – jako język literacki aż do X wieku n.e., początkowo był głównym dialektem koptyjskim;

•   bohairski – pierwotny dialekt Delty Zachodniej, od XI wieku zastąpił dialekt saidzki. Ma dużo greckich zapożyczeń (ok. 15% słownictwa), więcej niż dialekt saidzki.

Źródła z których korzystałam a nie ma ich w planie badawczym:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Starożytni_Egipcjanie

http://pl.wikipedia.org/wiki/Język_koptyjski

http://pl.wikipedia.org/wiki/Język_średnioegipski

http://pl.wikipedia.org/wiki/Demotyka

http://pl.wikipedia.org/wiki/Język_nowoegipski

http://pl.wikipedia.org/wiki/Archaiczny_język_egipski

Porównanie języka używanego w starożytnej Mezopotamii i Egipcie- Mezopotamia

Języki starożytnej mezopotami:

- język akadyjski

- język sumeryjski

Język  akadyjski 

Język akadyjski ma 3 dialekty:

•   Dialekt asyryjski

•   Dialekt babiloński

•   Dialekt staroakadyjski

Dialekt asyryjski:

Dialekt asyryjski języka akadyjskiego – odmiana języka akadyjskiego, która wykształciła się na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia p.n.e. na północnych obszarach Mezopotamii. Zapisywany był pismem klinowym i używany do połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e., zanikł po upadku imperium asyryjskiego w 612 roku p.n.e. Poświadczony został przez teksty, zapisane na tabliczkach glinianych, z których największa część datowana jest na okres IX–VII wiek p.n.e.

Dialekt babiloński: 

dialekt babiloński – jeden z głównych dialektów języka akadyjskiego, który wykształcił się na początku II tys. p.n.e. z dialektu staroakadyjskiego na obszarze środkowej i południowej Mezopotamii. W użyciu pozostawał do końca I tys. p.n.e. Zapisywany był w piśmie klinowym. W rozwoju języka babilońskiego wyróżnianych jest pięć etapów: starobabiloński, średniobabiloński, młodobabiloński, nowobabiloński i późnobabiloński. 

Dialekt staroakadyjski:

 dialekt staroakadyjski– najstarszy znany dialekt języka akadyjskiego, poświadczony w mezopotamskich źródłach pisanych z 2 połowy III tys. p.n.e.Staroakadyjski był żywym językiem do około 1950 roku p.n.e. Do jego podziału na dwa dialekty – północnyasyryjski i południowy babiloński – wpłynęły migracje i osiedlanie  się w regionie ludności semickie

Język sumeryjski:

Język sumeryjski  – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., najstarszy zapisany język. Został wyparty przez język akadyjski około 2000 p.n.e., ale był używany w Mezopotamii jako język tekstów religijnych, ceremonialnych i naukowych do około I wieku p.n.e., a następnie został zapomniany aż do odczytania w XIX wieku. Język sumeryjski nie jest spokrewniony z innymi językami używanymi przez okoliczne ludy i jest na ogół uważany za język izolowany. Do jego zapisu używano pisma klinowego. 

Źródła z których korzystałam a nie ma ich w planie badawczym:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Dialekty_języka_akadyjskiego

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dialekt_asyryjski

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dialekt_babiloński

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dialekt_staroakadyjski

http://pl.wikipedia.org/wiki/Język_sumeryjski